Çocuklarda Ayrılık Anksiyetesi

Bebeklerin ve çok küçük çocukların ebeveynlerinden ayrı oldukları ilk zamanlarda endişeli hissetmeleri normaldir. Ama çok geçmeden bir büyükanne, çocuk bakıcısı veya öğretmenle birlikte olmaya alışırlar. Kreşte veya okulda kendilerini evlerinde hissetmeye başlarlar. 

Ancak bazen bu durum çok şiddetli yaşanabilir veya uzun sürebilir. Çocuklar bir ebeveynden ayrı kalma korkusunu aşmadığında, buna ayrılık anksiyetesi bozukluğu denir. Genellikle 12 yaş altındaki çocuklarda görülen bir bozukluk olmasına rağmen daha büyük yaşlardaki örnekleri de mevcuttur. Çocuklar ebeveynlerinden ya da evlerinden uzakta olma konusunda çok endişeli hissederler ve bu sebepten ötürü de bazı kaçınma davranışları gösterebilirler. Bunlar arasında en sık karışılaşılan, okul reddidir. Bahane olarak çok hasta veya üzgün hissettiklerini söyleyebilirler. Bir ebeveyne yapışabilir, ağlayabilir veya okula, yatağa gitmeyi, oyun oynamayı veya diğer aktiviteleri reddedebilirler. Evde uykuya dalmakta veya yalnız uyumakta zorluk çekebilirler. Ebeveynleri yakında değilse evde bir odada bulunmaktan bile kaçınabilirler. 

Çocuklarda dört haftadan fazla süren bu gibi durumlarda bir uzman psikolog tarafından değerlendirilme yapılması önerilmektedir. Tedavide, çocuğun ihtiyacına göre bilişsel davranışçı terapi veya oyun terapisi ile çalışılır. Aynı zamanda aile ile yapılan psiko-eğitimler büyük önem taşımaktadır. Gerekli görüldüğü takdirde bir psikiyatr uzmanından ilaç desteği sağlanır.