BEBEKLİK DÖNEMİNDE BAĞLANMA

İnsan sürekli olarak diğerleriyle yaşama arzusu içerisinde olan canlılardır. Buna bağlı olarak her zaman diğer insanlar ile iç içe olma halindedir. İnsan yavrusu, bu özel durumu sebebiyle, yaşamını sürdürebilmek için uzun süre diğer canlılardan farklı olarak, anne-baba ile etkileşim halinde olmak istemektedir. Bu durum yaşama, eğilim, gereksinim gibi temel gereksinimlerini karşılamak için olsa da, şüphesiz en çok bağlanma (attachment) ihtiyaçlarını karşılamaktadır.
Bebeklikte bağlanma, belirli bir kişiye olumlu tepki verme ve genellikle zamanını o kişi ile gerçekleştirmek isteme, olası bir korku anında o kişi ya da objeyi aramak, eş zamanlı olarak onun varlığı ile rahatlamak gibi olguları kapsamaktadır (Erkuş, 1994, Morgan 1991).
Bu bağlanma süreci üç aşamadan oluşmaktadır: başlangıç yaşı, bağlanma şiddeti ve birincil bağlanma objesi (Schaffer ve Emerson 1964). Meme arama, başı döndürme, emme, yutma, parmak emme, yakalama, anneye yönelme, beslenme saatlerini sezinleme ve hazırlanma gibi kendisini göstermektedir. Sonrasında bebek bakıcısına bağlanmakta, ona gülümsemekte, uzun süre göz teması kurmakta ve diğer insanlara oranla ona karşı daha fazla ses çıkarmaktadır. Aslında onun yanında kendisini daha iyi hissetmektedir (Kaplan ve ark. 1994). Bağlanma altı ile yirmi dört ay arasında gelişmektedir. Bu dönemin ardından çocuk bağlandığı kişi ile ya da başka bir kişi ile karmaşık ilişkiler içerisine girecektir (Kaplan ve ark. 1994). Hayatının ilk üç yılında anne-babasına güvensiz bağlanan çocukların, okul öncesinde problem çözme becerilerinin yeterli oranda gelişmediği saptanmıştır (Zeanah ve ark. 1997). Güvensiz bağlanma geçirmiş çocukların sinirli, rahatsız, huzursuz, öğretmenlerine karşı öfkeli olduğu belirtilmiştir. Sonuç olarak, güvensiz bağlanma yaşamış bir bireyin, ileride patoloji geliştirme ihtimalinin, güvenli bağlanma yaşamış bireye göre yüksek olması son dönemdeki araştırmalarca desteklenmiştir.

KAYNAKÇA

Erkuş, A. (1994). Psikolojik Terimler Sözlüğü. Ankara, Emel Matbaacılık.
Kaplan HI, Sadock BJ, Grebb JA. (1994). Synopsis of Psychiatry. Baltimore
Maryland. s.161-165.
Morgan, CT. (1991). Psikolojiye Giriş: Ders Kitabı. Çev. H.Ü. Psikoloji Bölümü.
Yayın sorumlusu: Sirel Karakaş. Ankara, Meteksan
Schaffer HR, Emerson PE. (1964). Monographs of the Society For Research in Child
Development. 29, 3 (Serial No: 94).
Zeanah CH, Boris NW, Larriey JA. (1997). Infant development and developmantal
risk: a review of the past 10 years. J Am Acad Child Adolescent Psychiatry, 36(2): 165-178.